Betty Haskins aka Bettye LaVette (Muskegon, MI, 1946) is een soul / R&B zangeres, die in haar muziek nog andere stijlen als soul, country, rock, funk en gospel combineert.

LaVette is als zangeres al actief sinds haar zestiende, maar ze breekt, o.a. vanwege haar aparte mix van muziekstijlen, pas door in 2005 met het album "I've Got My Own Hell To Raise" (producer: Joe Henry). In de jaren daarvoor, werkte ze voor verschillende labels, waaronder Motown, die haar introduceerde als "de nieuwe Diana Ross". Maar desondanks, zonder het grote succes. Haar volgende album "The Scene Of The Crime" verschijnt in 2007. Dit wat rauwer album, levert LaVette's een eerste Grammy-nominatie op. LaVette zingt naast nummers die voor haar geschreven worden, ook vaak covers. In 2009 treedt ze onder meer op tijdens de inauguratie van Barack Obama, de nieuwe president van de Verenigde Staten. In 2010 verschijnt het album (dat ook genomineerd werd voor een Grammy Award) "Interpretations: The British Rock Songbook", waarop LaVette soul versies van Britse rock songs zingt.

Nu anno 2015 is er het vierde, nieuwe LaVette album "Worthy", met elf songs geschreven door bekenden (Dylan, Lennon/McCarthy, Jagger/Richards, Mickey Newbury, Beth Nielsen Chapman / Mary Gauthier) en dat opnieuw co-produced is door Joe Henry.

Vanavond treedt Bettye Lavette op in de Roma in Borgerhout / Antwerpen. Het orkest dat haar tijdens haar tour backt zijn Darryl Pierce (drums), James Simonson (bas), Alan Hill (keyboards) en Brett Lucas (gitaar). Lees hier meer over Lavette en dit geweldige optreden. Wij van Rootstime hadden ook het geluk, om na het optreden even met deze geweldige dame te kunnen babbelen. Voor de kleine Lavette geldt "less" is duidelijk "more"! Een relaas van ons gesprek met haar in de catacomben (lees keuken) van de prachtige Roma.

Miss Lavette wachtte beneden op ons, op een stoel op de hoek van de keukentafel. Ze heeft een grote bril met gekleurde glazen opgezet. Een hand geven doet ze zelden (smetvrees?), maar een "hug" kon wel.

Miss Bettye Lavette, in 1962, je was 16 en je scoorde een hit met de single "Let Me Down Easy". Herinner je die tijd nog? Hoe begon alles? Ben je opgegroeid in een muzikale omgeving?

(Ze kijkt me na de inleiding en mijn vraag nadenkend aan en verbetert me eerst?)
Zestien? Ik denk dat ik toen achttien was? (Ze twijfelt?) Ik zat toen al helemaal in de "business". Alles was heel opwindend! Mijn jeugd is volledig opgegaan in de business. Het is nu allemaal al meer dan vijftig jaren geleden? Nu herinner ik me van toen nog maar weinig details meer. Ik was jong en ik nam een plaat op.
Groeide je thuis muzikaal op?
Ik was de enige thuis, die muzikaal was. (Zelfzeker) Als het over muziek ging besliste ik alleen, noch vader, noch moeder.
Een broer van mijn moeder liep thuis weg en trok op met een circus. Dat was in 1901. Hij was de enige die iets gedaan heeft. Het was waanzinnig! (Ze lacht uitbundig)

Na meer dan vijftig jaren tour je nog steeds en treedt je nog steeds op. Wat drijft je om dit te blijven doen?

Dat klopt. Ik ben de gelukkige, ik ben bevoordeeld. Ik ken weinig mensen van mijn leeftijd, die zo'n grote ster zijn? Sterren die dit meemaken.
Waarom ik blijf doorgaan?
(Zonder nadenken) Omdat ik geen geld heb. (Er volgt een gemeten lachje?) En?, ik heb niets anders te doen buiten dit.
(Ze stelt me een tegenvraag) Waarom blijf jij schrijven?
Je moet dit allemaal vanuit mijn standpunt bekijken. Vanuit hoe ik me daarin voel. Niet vanuit je eigen standpunt of vanuit het standpunt van een andere "big star", waarmee je praat. Mijn standpunt is volledig verschillend.

Het begon allemaal zo'n acht, negen jaren geleden. James is mijn kleinzoon. Ik noem mezelf "Jamies grootmoeder". Wat er nu gebeurt is uitzonderlijk en ik ben daar heel erg dankbaar voor. Maar, zoals ik al zei, "this is all I know what to do"? Dat ik dit nog altijd doe, heeft met respect en waardering te maken. Maar je mag ook gerust weten, dat ik erg moe ben?

Wat heb je in al die jaren door de muziek over jezelf geleerd?

(Na even nadenken) Ik leerde op zich niet zoveel over me zelf. Ik ben er zeker van, dat ik dit niet zou gedaan hebben als ik in 1962, toen mijn man mijn plaat opnam, al meteen een heel grote ster zou geworden zijn. En, zoals velen, na het succes van een eerste plaat, blijven waar ze zijn. Hoe zou ik andere dingen hebben kunnen leren, als dat ook zo was? De inspanningen die ik gedaan heb werkten, ze hebben me gebracht waar ik nu sta. Anders was ik nu zover nooit geraakt. De inspanningen die ik gedaan heb, werkten. Ze hebben me vooruit geholpen. Ik heb altijd nieuwe dingen geleerd. Ik leerde tap dansen, ik leerde jazz songs? Die dingen zou ik nooit geleerd hebben, als ik al een grote ster zou geweest zijn.

In 2005 was er de release van je album "I've Got My Own Hell To Raise". De titel is erg expressief, suggestief. Is er toen veel veranderd? Was dit een soort van nieuwe start?

Klopt, maar ik moet ook toegeven, dat ik niet meer precies weet, wanneer ik wat met mijn muzikanten opgenomen heb. (Ik herhaal de titel voor haar) De titel zei veel, zoals de titel van mijn nieuw album nu ("Worthy")!
Veranderde er toen veel?
Ja, ik maakte de mensen toen duidelijk, dat ik er nog was. Ik had (in 2004) een W.C. Handy Award gewonnen ("A Woman Like That": "Comeback Blues Album of the Year"). "A Woman Like Me" (2012) is ook de titel is van mijn boek. Al die dingen gebeurden vroeger. Ik wil dat de mensen laten weten dat alles vroeger begon. Dennis Walker, die de producer was van mijn album, werkte ook al heel succesvol samen met Robert Cray.

Op het album "Interpretations: The British Rock Songbook" (2010), breng je nummers van Britse artiesten. Wat is er (voor een Amerikaanse zangeres) zo interessant aan Britse muziek?

Het idee kwam uit mijn omgeving na het geweldige succes rond het album van Rod Stewart, die Amerikaanse "standards" op nam ("The Great American Songbook").
Ik ben vooral een liefhebber van songs, niet van albums. (Heel expliciet) Ik ben geen cover artiest. Ik kopieer geen albums, ik interpreteer de songs.

Je recente album heet "WORTHY". Wat moeten we zoeken achter de titel? Zijn er speciale / persoonlijke track?

Ik verwoord het in de song. Het betekend zoiets als ""Ik ben klein, schattig". Ik ben het waard!
Staan er speciale songs op het album?
Het zijn allemaal speciale songs. Ik hou van het ganse album (bis), van elk nummer. Dat is nog nooit eerder het geval geweest. Ik ben muzikaal volledig gelukkig. (Uitbundig gelach)
Zit er droefheid in de songs?
Dat is juist. Enkele songs zijn droevige songs. Het is een volwassen album.
Ik zit onder het zingen graag op een kruk met mijn naaldhakken aan. Dansen kan ook nog, maar als je zeventig bent, is dat niet alles. Ik voel precies hoe oud ik ben. Daarom geniet ik ervan om op die kruk te zitten, terwijl de mensen in de zaal zitten en rustig naar mij luisteren.

Hoe moeten we de song "Undamned" interpreteren?

(Ik herhaal de vraag omdat Lavette de vraag niet goed begrijpt) (Ze herhaalt) Ik hou van al de songs op het album. Er is geen enkele song uitzonderlijk speciaal voor mij. Alle songs zeggen woordelijk wat er staat. Ik zing wat er staat. Je kan het vergelijken met "Happy", de song van? (ze zoekt naar de naam Pharrell Williams). Ik voel me even gelukkig!

Zijn er nog dingen die je zou willen doen? Zijn al je muzikale dromen vervuld?

NO! Ik kan tapdansen, ik zong voor twee presidenten, ik ben bekeken door 800 miljoen mensen tijdens de aanstelling? Het enige dat ik wil is geld. Dat is het enige?
Ben je gelukkig?
(Heel zelfzeker) Ik ben gelukkig. Ik ben al vijftig jaren lang met mijn man, de mensen aanvaarden mij, meer heb ik niet nodig.

En dan is er ook het boek "A Woman Like Me". Als we het boek lezen, weten we dan alles over Bettye Lavette?

Dan weet je alles wat je wil weten!.... (Lachje) Het bevat meer dan de meeste mensen te zeggen hebben. Het is nogal een sensationeel boek. John Wells van CSI (Coastal Studies Institute, University North Carolina) en Lucia Keys (Amerikaanse artieste. R&B- en soul-liedjesschrijver, componiste, producente) erkennen het boek. Ondertussen hebben we ook een scenario van het boek. Dit was mij voor mij, sinds ik leerde tapdansen, het meest interessante gebeuren. (Uitbundig gelach)

Wat bezield je nog buiten muziek?

Heel veel dingen. (Opnieuw stelt ze een tegenvraag?) Als je kunt schrijven, vind je dat opwindend? (Ik beaam dit) Het windt je op, omdat je dat kunt doen. Het is een groot geschenk. Enkel 2% van de mensen in de wereld kunnen zingen en de vogels. (Ze herhaalt) Enkel de vogels en 2% van de mensen. Zingen kan je niet aanleren. Je kan enkel leren om correct te zingen. Je kan bas leren spelen, gitaar, contrabas maar je kan niet leren zingen, enkel correct leren zingen. Ik bekijk het als "a complete gift"? Ik koester deze gave en beschadig ze niet. Ik doe er alles aan om te kunnen blijven zingen? Kunnen optreden is alles voor mij.
Ik luister niet naar muziek, ik zou zelf niet de deur uit gaan, om Jezus op het water te zien lopen. Buiten muziek is er niets!

Wat mogen we in de nabije toekomst nog van Bettye Lavette verwachten?

Dat weet ik niet? Mijn album is nog maar pas uit en ik ben niet bezig met dingen die ik volgende week wil doen. "Oh, my Goodness"? (Consternatie en gelach)

Laatste vraag: Hoe wil je later herinnerd worden?

(Stilte?) Als een harde werker en goede grootmoeder. (Gelach) En, dat is precies wat ik nu ben? Ik werk erg hard, ik kan mijn kleinkinderen gelukkig maken en soms iets geven. Mijn familie heeft nooit iets gehad en is nooit ergens geweest. Ik ben blij, dat ik nu iets kan geven. Ik ben blij dat ik nu eindelijk aanvaard ben. Niet door mijn tijdgenoten, maar door de mensen die van mijn tijdgenoten houden. Uiteindelijk vergeet je dan wat er allemaal gebeurd is.
Naar de toekomst toe weet ik nog niet wat ik ga doen. Misschien ga ik schrijven, een schilderij laten maken en dan in hoek zitten en stil zijn, of wordt ik producent? Ik heb een technische adviseur, maar ik weet het niet!... Ik ben opgewonden, omdat ik niet weet wat er me nog allemaal te wachten staat.

Bettye Lavette, thank you again for your time and thank you for your music! I hope you come back to Belgium!

(Het gesprek is blijkbaar nog niet definitief gedaan, want Bettye gaat nog even enthousiast verder?) België was altijd heel lief voor mij en ik zal Belgi altijd in mijn hart dragen!... Ik hoorde mezelf op de radio, toen ik in Belgie was en ik trad ooit op tijdens het Handzame Blues Festival (in 1999!). Het podium, een dag die ik nooit zal vergeten?

Eric Schuurmans

meer foto's